Zaman bazen suyun akmasından bile hızlı geçer...

Kızımı kucağıma aldığımdan beri sanki hiç zaman geçmemiş gibi ama ona baktığımda ise herşey çok farklı, herşeyi öğrenmişte gelmiş gibi dünyaya oyunları bile farklı şimdiki çocukların onun gözüyle bakmaya çalışsanda onun gibi düşünemiyorsunuz, düşünseniz göremiyorsunuz...

O kadar hızlı ve çabuk öğrenmeleri ve

kavramaları beyinlerinin tertemiz olması insanı büyülüyor... 5 aylıkken emeklemeye başlaması daha 8 aylıkken ufak adımlarını atmak için nerden bulursa ordan destek almaya çalışması ve tüm bunları sen göstermediğin halde içgüdüsel olarak hareket etmesi onunle birlikte seninde her gün yeni bir şeyler keşfetmesidir insanı

büyüleyen...

Gribi yendik... Ve yeni bir heyecan yaşadık...

Bu aralar blogumuzla fazla ilgilenemedik. Malum grip mevsimindeyiz, ve bu hastalıktan hepimiz nasibimizi aldık. Melis'te aynı şekilde ilk gribini yaşadı ilk günler biraz huysuzluk yapsada sadece burnunu tıkalı olmasından uykusuluk yaşadı onun haricinde her zaman ki neşemizden birşey kaybetmedi. Gribimiz geçer geçmezde doktorumuzun tavsiyesi ile grip aşımızı olduk.

Ayrıca geçen günlerde erberk ajansa yapılan başvurumuz kabul edildi ve fotoğraf çekimlerine gittik. Küçük hanım girdiği her ortama hemen ayak uydura bildiğinden çekimlerdede hiç zorluk çekmedik. Aslında benim başlarda ajansa kayıt ettirmek için çekincelerim vardı ama biraz zaman sonra alıştım bu düşünceye dışarı çıktığımızda da herkezin ortak fikriydi Melis hanımı gören herkes yazdırın ajansa bu kızı diyorlar... Hadi bakalım bocuk kızım için hayırlısı olsun...

İşte erberk ajansın bize ayırdığı sayfa Melis Kabalar 

Melis'in güncesi...

Merhabalar bu hafta bir çok gelişme yaşadık... Bazı kelimeleri söyleyebiliyordum artık kelime hazneme yenilerine ekledim abla, abi, babaanne, teyze, ve evet diyebiliyorum ve bye bye yapabiliyorum. Ben söyleyebildiklerimi arda arda söyleyince annem ve anneannem mutlu çok mutlu oluyor onların bana gülmesi hoşuma gidiyor. Sanki onlar benim söylediğim kelimeleri yeni öğreniyorlarmış gibi benimle tekrardan söylüyor ayrıca artık kendime olan güvenimi iyice kazandım ve hiç kimsenin bana zarar vermeyeceğini beni sevmek için yaklaştıklarını bildiğim için onlara ön yargılı bakmıyorum gülümsüyorum cilveler yapıyorum...

İstediğim yere tutunup kalkabiliyorum ah birde geri oturabilsem iyiki annem yanımda sürekli beni takip ediyor. Zarar göreceğim kendimi yaralayacağım yerlerden beni hemen uzaklaştırıyor tabi bazı zamanlarda hoşuma gitmiyor ve ağlıyorum...

 Bu haftasonu bitanecik canım teyzem Arzu ve Dilem ablam beni ziyarete geldi. Beni ziyarete geldi diyorum çünkü beni özledikleri için geliyorlar büyük anneannemde öyle diyor ben Melis'i özlediğimden geliyorum bende bunun için bildiğim tüm oyunları ona yapıyorum birazcık şımarıyorum tabiki ama bu hallerimi çok seviyorlar Arzu teyzem bu gelişinde yine çok güzel resimlerimi çekti işte aralarında seçtiğimiz resimlerim...

Melis'in yürüme hazırlıkları...

Bu aralar eskisi kadar emeklemekten hoşlanmıyoruz. Nerede tutunacak bir dal bulsak tuttunup kalkmaya çalışıyoruz onun için hiç önemli değil kimi zaman mama sandalyemiz bir anda gözüne kestirdiği yürüteçi hiç farketmiyor hareket etmiş etmememiş. Yeter ki tuttunduğu yerden ayağa kalkabilsin...

Koltuktan kalma çalışmalarımızı yayınlayacağız bu hafta size görün bakalım ne kadar becerikliyiz...

Evet önce koltuktan tek elle tutunuyoruz...

Bir kaç başarısız deneme sonunda artık profesyonel bir küçük insan gibi her seferinde kalkmayı başarabiliyoruz. Ehh... Birde bunun tekrardan yere oturması var şimdilik kalktıktan sonra oturmasını başaramıyoruz ama her seferinde ufacık bir yardımla yapılan oturma eylemimiz başarıyla gerçekleştiriyoruz... En kısa zamanda kalktıktan sonra oturma konusundada profesyonelleşiceğiz...

 Evet sırada öteki kolu koltuğa

atıp destek alıp kalkıcağız.

Off çok zormuş bunu yapmak...

Bu kadar çok çabanın ardından ve işte ayaktayız peki ne kadar böyle durucağız. Topu topu 2 dakkika sonra yeniden yere oturmak için anneden yardım dilenmeye başlanacak anne yardım etmiyorsa da ağlamaya ehh annesi nede olsa ağlamasına dayanamıyor. Annesi yanında ve oturdu sonuç mu ?

İşte sonuç tekrardan ayağa kalkma çabalarına devam biri bizi gözetliyor evinde gibiyiz bu aralar sürekli bir gözümüz Melis hanımda yürüyene kadar biz gözetlemeye o yaramazlık yapma devam edicek ....

MiM...

Evet bende mimlenmişim :) canım arkadaşım arzucum sağol benide zorlayacak bir şey bulmuşsun bakalım itiraflarımız neler olabilir...

1.itiraf: Eskiden ne zaman ne yapacağımın planını yapmazdım. Her gün bu gün bunları yapıcam derdi yoktu. Melis doğduktan sonra herşey değişti ve planlı yaşamaya başladık asklında bu planlı yaşamak daha güzelmiş.

2.itiraf: Zaman o kadar hızlı akıp geçiyor ki çocukluk zamanlarımızı özlüyorum sabah kalkıp okula gitmek, okuldan kaçıpta okullumuzun bahçesinde vakit geçirmek... Ders kitapları defterleri yerine sadece bir sürü A4 kağıtlarıyla okula gitmek. Tabi bunları tekarardan canım arkadaşım Arzu ile yapmak :)

3.itiraf: Uzun zamandır eve kapanmak beni çok sıktı. Havalarda iyice serinledi ben sıcak hava insanıyım her ne kadar sıcaklarda hava serinlesin desemde memnuniyetsiz insanlarız hiç birşeyden memnun olmuyoruz eee şimdide havalar biraz ısınsa iyi olurdu üşüyoruz... :)

4.itiraf: Evet Evet... En büyük itirafım bu olucak heralde ayakkabılara aşığım ne kadar çok ayakkabım olursa olsun hep daha fazlası olsun isterim. Klasik topuklu ayakkabıları severim ama gerekli olmadığı zamanlar hariçinde giyemem... Spor rahat kıyafetler ve ayakkabılar her zaman favorimdir... :)

5.itiraf: Artık çalışmak istiyorum işimi seviyormuşum yeni yeni anlamaya başladım. Her ne kadar kadınlarla uğraşmak zor olsada estetistyenlik güzel meslek ve çalışarak zaman geçiyor ayrıcak bir itiraf daha ekliyorum... :) Canım arzucum sende birazcık koypa çektim :)

Evet şimdi işin en zor kısmını hallettik şimdide ben kimleri mimleyeceğim karar vermek aşamasındayız. Karabidikim ve bir kişi daha burcu

evet bende listemden iki şanşlı kişiyi seçtim... Bakalım onların itirafları nasıl olucak

HERKEZE KOLAY GELSİN...

Negro işte böyle yenir...

İlk zamanlar çok karşı olsamda artık "hayır" olmaz dediğimiz halde kızımın karşı koyamadığı bir tat "Negro" bisküvileri şu anda 7 bucuk aylık olmasına rağmen paketi gördüğü anda ne olduğunu anlayıp "ham" diyip ellime sardırıyor. Başka bisküvileride denedik ama tadına baktıktan sonra hepsini attı. Tabi tatlı olması ve kendi başına .
 yiyebilmeside sevdiği etkenlerden biri kesinlikle karşı koyamıyoruz artık ellinden aldığımızda yenisini verene kadar ağlıyor ve bize işte bu mama aslında böyle yenir siz bilmiyorsunuz gibi bakışları bizimde hoşumuza gidiyor

negro iste boyle yenir... | izlesene.com

Melis'in güncesi...

Hayata buğulu ve gri gözlerle geldim. Ne olacağını nasıl bir dünya'ya geldiğimi bilmiyordum. Korkuyordum ama içimdede tuhaf bir huzur vardı. Kendimi güvende hissetiğim yer nerde değildim artık bu etrafımdaki insanlarda kim burası neresi çok korkuyorum.
Artık yavaş yavaş büyümeye başladım etrafda olanlara anlam veremiyorum halla bir sürü kişi geliyor bana dokunuyorlar bana zarar vermelerinden korkuyorum. Az önce biri vardı yanımda kollarında kendimi huzurlu, mutlu ve güvende hissettiğim nerde o şimdi bir an önce beni tekrardan kollarına alsa keşke çünkü çok uykum geldi ve onun kollarında uyumak çok
hoşuma gitti.


Yavaş yavaş herşeyi öğrenmeye başladım. Yanında kendimi güvenli ve huzurlu hissettiğim kişi annemiş meğerse o yanımdayken çok mutlu oluyorum yanımdan ayrılsın istemiyorum. Kucağında balkonda oturmaktan, evimizin bahçesindeki yeşillikleri izlemekten hoşlanıyorum. Tabi birde anneannem var beni çok sevdiğini bana zarar vermeyeceğini hissediyorum, gün geçtikçe insanların bana zarar verecekleri hissinden uzaklaşıyorum gözlerimde artık daha net görmeye başladı ve annem ve anneannem beni boncuğum diye sevmiyorlar büyüdüğümde mavi gözlü ve çok akıllı bir kız olucam galiba :) onları üzmemek için ellimden geldiğince ağlamamaya ve huzursuz görünmemeye çalışıyorum benim huzurlu ve mutlu olmam onlarında benim gibi hissetmesini sağlıyor.


Artık çok büyüdüğümü biliyorum. Herşeyi kendim yapabilirim gibi hissediyorum, ellerimin üzerinde istediğim yere gidebiliyorum ama bir yerden tutunup kalkmak istediğimde başarılı olamıyorum bazen kalkıyorum ama ondan sonra tekrar yere oturamıyorum. Bu yüzden annemle anneannem bana çok güzel bir oyuncak aldılar ve ben artık ayaklarım üzerinde durabiliyorum istediğim yere kolaylıkla gidebiliyorum evin içinde gezebiliyorum balkonumuzun kapısından bahçemizdeki güzel yeşillikleri izliyorum artık eskisi gibi annemin kucağında olmak istemiyorum, sadece yanımda olması kendimi güvende hissetmeye yetiyor artık herkez beni çok seviyor bende insanların beni sevmelerine karşılık onlara gülüyorum ve sadece yüzümede olan bu ufacık bir tebessüm onları da çok mutlu ediyor. Her gün yaramazlıklar yapmaya annemi anneannemi hem kızdırıp hemde güldürmek çok hoşuma gidiyor yaramazlıklarımın nedeni herşeyin ilgimi çektiğini bildiklerinde bana çok fazla kızmıyorlar. Bugün itabarıyla 7 bucuk aylık oldum canım annem her hafta neler yaşağımızınızı ve benim ilk adımları attığım anıda burda paylaşıcak bende büyük bir kız olduğumda ben devam ediceğim...